Vertė / Translated by / Traduit par Meri Šalvašvili
ვილნიუსის გაჩერებანი
მთვარისა და ქარაშოტისა
მთვარის სულიდან
ჩემი სულის ოაზისში გარდაისახე.
მოგზაურობას იწყებ თავიდან,
შენ ხარ ექსტაზში ჩაკარგული
წინადადება,
საღამო – ჩვილ ბავშვს
თაიგულად რომ მივუძღვენი,
შენ ხარ ცეცხლოვანი, მდუღარე ღამე,
გამოგდებული ძველი სახლიდან.
მღვრიე, უსულგულო გალაქტიკაში
ელვისა და ქარაშოტის კუთვნილება ხარ,
დაჩეხილ ბაღში, ქვის ბორბლებს შორის,
ანათებს ნავთის თანავარსკვლავედი.
ისმის კივილი,
ზვავით გაღვიძებულ ფრინველების,
რომელიც ჩუმი მოლოდინით ელიან
გალინდებს, (იქნებ ინდებს...)
ზუსტად არც კი იციან.
ოთხსართულიან ლექსიკონებს
გამოუყვიათ ეშვები გარეთ
ღრმა ჯუნგლებში,
თოვლივით სუფთა ოაზისებში
შიშინებს უცნობ ძალით რადარი.
სადღაც ჩვენგან შორს – აზიაში იწყება ომი,
იკვეთება ყოველივე,
ვით უნუგეშო ქანდაკება
გამჭირვალე წლების
სურათზე,
მთვარის და ელვის ქალაქებში,
შენ კიდევ ძალგიძს,
ზეაღმართო ხელები ცისკენ,
შეეხო და მიატოვო
გზა ჯოჯოხეთის
ამ ქარიშხალში?