Į pradžią

ქართულად (en géorgien)

დაიბადა 1952 წლის 17 თებერვალს ლიტვის ქალაქ პასვალისში. აქვე დაამთავრა საშუალო სკოლა. სწავლობდა ვილნიუსის უნივერსიტეტში – ჟურნალისტიკის განყოფილებაზე, პარალელურად დაამთავრა ლიტვური ენისა და ლიტერატურის ფაკულტეტი. მუშაობდა უნივერსიტეტში ჟურნალ – “გიმტასის კრაშტეს” რედაქციაში; ამჟამად მუშაობს ლიტერატურის და ხელოვნების რედაქციაში.

მისი დებიუტი შედგა 1974 წელს. გამოცემული აქვს ოთხი პოეტური კრებული: “ობობას ქსელი”, “მოვისრიალე ელვა”, “შავი შენაკადის შელოცვა”, “მავთულები ჩხვლეტენ ზეცას”.

Vladas Braziūnas


Vertė / Translated by / Traduit par Mariam Ciklauri

თავსხმა

რასაც ვწერ - სატრფოს სისხლით ვწერ, სამშობლოს სუფთა აურით. თითქოს ჯანზეა, სიმართლეს თუმც გვერდს ვერაფრით ავუვლი - წვიმებმა დააბეჩავეს მიწა, წაიღეს ლიებმა. თავდაღმართებში მიცურავს, ღვარს ღვარი სადაც მიება. მუნჯივით ვდგავართ ორთავე, მხოლოდ გუმანით ვიცით - საით წაიყვანს ამ მიწას წვიმის უტეხი ფიცი. იქნება ხედავს ხეებსაც, სამოსს რომ იგრუშნიან ზროს იფარავენ ქარისგან, არასდროს იმრუშებენ. შევეხიდებით, თავსხმათა მსხვერპლს და ვერასგზით გამძლეს. ასე ცოფდება აგვისტო, გაგიჟებული დაგვდევს. არ იცის, უფრო მეტადღა, როგორ დაგვასხას თავბრუ. ჩვენია, ჩვენი საგლოვი იმისი ყველა ტაბუ.

---
ვლადას ბრაზიუნასი (ლიტვურიდან ბწკარედი - ნანა დევიძისა, პოეტური თარგმანი - მარიამ წიკლაურის)
Vladas Braziūnas

liūtis

ką rašau – mylimosios krauju savo žemės skaidria sveikata dar tvirta, bet, deja, nebe ta mano žemė, lietaus pakirsta plaukia juodžemis sluoksniu srauju ir, nuo skardžio prasmegdamas skradžiai kur stovėjom bežadžiai abu gal dar regi, kaip niaukiasi medžiai ir kaip glaubstos nuo vėjo rūbu palaikiu, neatlaikančiu liūties šitaip šėlsta paklaikęs rugpjūtis tiktai mums jį apverkti tabu

Braziūnas, Vladas. Voro stulpas: eilėraščiai. - Vilnius: Vaga, 1986. - P. 96.

Vladas Braziūnas


Vertė / Translated by / Traduit par Mariam Ciklauri

ქარიშხალი და სწრაფვა

ვართ ელვის ცეცხლი სადენთა შორის. მოწყენის მლაშე ღვარების დენა ან ნაჭუჭიდან ვინ ამოგვიყვანს, რა სიტყვად გვამხელს ქომაგის ენა? გილიოტინის გემო გვაქვს პირში, ელეტროობის თესლს თესავს ქარი, გულიდან მილში წადი მდინარევ, მოჩვენბები წაიღე მკვდარი. აციებს მაგმას - მანტიის ქვირითს მარილი ფარავს აისის გარსებს, სიზმარში მოგვწონს ეს დედამიწა - შურისძიების ნებას რომ გვაძლევს.

- - - -
ვლადას ბრაზიუნასი (ლიტვურიდან ბწკარედი ტარგმნა ნანა დევიძემ, პოეტური არგმანი -ჩემი)
Vladas Braziūnas

audra ir veržtas

mes – žaibai aklinuos laiduos mūsų gailesčio liūtys rūgščios kas išduos? kas už mus laiduos? kas išgrobs mus iš mūsų lukšto? giljotinos burnoj riekė sėja vėjas elektros sėklą iš krūtinės, upe, tekėk paskutine vamzdynų šmėkla apšarmoja druska aušra stingdo magmą – mantijos nerštas mes sapnuojam: žemė gera kol jinai mums – audra ir kerštas

Braziūnas, Vladas. Voro stulpas: eilėraščiai. – Vilnius:Vaga, 1986. – P. 83.

Vladas Braziūnas


Vertė / Translated by / Traduit par Mariam Ciklauri

tenebroso

ტირის ჩრდილი და იძინებს ბავშვი. გარსმოვლებული სიწყნარის რუშით. ღამედყოფნას ხელს ვერაფრით უშლის ხმაური - მკვლელი სიჩუმის აზრის. არავის ესმის ის შორი ყეფაც, რომ გეწურება, სადაა გული? სიზმარს სიკვდილის ბილიკი ერქვა და წინათგრძნობაც მაფრთხილებს, გოდებს, ბნელში ჩაყვინთვა რომ არ ღირს ახლა, წამითაც არ ღირს ამ ბნელში დანთქმა. ლურჯ ვარსკვლავს როცა დაფარავს ნისლი, თვალშეუდგამი ველიდან ისმის ჭიხვინი რაშის. გულგრილი დილაც ნორჩ ჩრდილებს გაშლის, შენ რომ გელიან უხმოდ და მორცხვად. მზადაა ტანჯვის გორგალიც, როზგიც.

____
ვლადას ბრაზიუნასი, ლიტვურიდან ბწკარედი თარგმნა ნანა დევიძემ, პოეტური თარგმანი - მარიამ წიკლაურის
Fabijoniškės, 1995.II.24



Vladas Braziūnas

tenebroso

šešėlis verkia, vaikas nori miego akis užmerkia aptaki tyla naktis beorė ir bevertė, nieko nakties nėra, nakties tylos nėra toli suloja, bet nėra kas girdi nudiegia širdį, bet nėra širdies sapnuojamas kaip vedamas į mirtį suaimanuos, į sapną pakuždės tik nuojautą: neskirta tau panirti į paslaptį nakties, į šitą mirksnį kai mėlyna žvaigždė į rūką krito arklys sužvingo, laukas neregys drovus šešėli abejingo ryto tavęs jau laukia rykščių ryšulys

Fabijoniškės, 1995.II.24

Literatūra ir menas, 1995. – Balandžio 1. – P. 6;
Braziūnas, Vladas. Ant balto dugno: eilėraščiai / knygos dailininkas Romas Orantas. – Vilnius: Lietuvos rašytojų sąjungos leidykla, 1999. – P. 26.

Vladas Braziūnas


Vertė / Translated by / Traduit par Mariam Ciklauri

</br>* * *

ნათელი ღამე, თბილი და ნაზი, როგორც შენი ბარძაყების შიდა მხარეა. გამთენიისას ჩაძინებული ფხიზლდები დღისით. ღამით კი ასე სანახევროდ მწოლარი ჩემთან მძინარიც ფხიზლობ. ფანჯრების იქით ქარბუქია და გათოშილი სუსხი ეკვრის ხელისგულებით თეთრი ვაშლის კანს. დაცლილ ბაღი ფართოდ მჩინარ სივრცეებში გრძელდება და უჩინარდება, გარდაცვლილი დედები ფენენ გაქათქატებულ ტილოების ზეწრებს ნელ-ნელა. რა ჭრელია მათი კაბები, იშვიათად დასიზმრებული. რომ შრიალებენ და შრიალებენ. როგორ ახერხებ, სანატრელო, მევე მაჩუქო ჩემივე თავი, სუსტი, სპეტაკი...

Vladas Braziūnas


* * *

šviesi naktis, šilta ir švelni tarytum vidinė tavo šlaunų pusė, tą rytą prasnūsi, dieną prabusi, nakty miegūsta prabūsi per pusę su manimi, už langų pustys kaip ir pustė, gūsiais, už langų šalnų delnai šalti lyti baltą obelų odą, plyti sodas pus- tuštis per platų užmatomą plotą, džiausto baltai išvelėtas paklodžių drobes mirusios motinos, sunkios ir lėtos, gėlėtos jų suknios, retai besapnuojamos, šnera švelnioji, mano švelnioji, man dovanoji mane, silpną ir švarų

Fabijoniškės, 2002.I.7

Braziūnas, Vladas. lėmeilėmeilėmeilė. - Vilnius: Vaga, 2002. - P.137;
Braziūnas, Vladas. Būtasis nebaigtinis = Imparfait / Į prancūzų k. vertė Genovaitė Dručkutė = Traduit du lituanien par Genovaitė Dručkutė; Dailininkė Sigutė Chlebinskaitė = Mise en page Sigutė Chlebinskaitė. - Vilnius: Petro ofsetas, 2003. - P. 28;
Vilenica 2005: 20. mednarodni literarni festival / [urednici Miljana Cunta, Barbara Šubert]. – Ljubljana: Društvo slovenskih pisateljev, 2005. – P. 99;
Braziūnas, Vladas. Vakar yra rytoj: [nauji eilėraščiai ir eilėraščiai iš ankstesnių rinkinių] / sudarė Elena Baliutytė. – Vilnius: Lietuvių kalbos ir literatūros institutas, 2007. – P. 225. – (Gyvoji poezija / [serijos dailininkė Sigutė Chlebinskaitė]). – Elenos Baliutytės straipsnis „Herojaus išbandymas ugnimi, vandeniu, oru ir kitomis stichijomis per būtąjį nebaigtinį“ p. 6–31. – Priedas: 2 kompaktinės garso plokštelės / įrašė Virginijus Gasiliūnas. – Kompaktinėje plokštelėje (CD-2.29) eilėraštį skaito Viktoras Rudžianskas;
http://www.lyrikline.org/index.php?id=162&L=2&author=vb02&sh... (eilėraštį skaito autorius);
Penki langai į sodą = חמישה חלונות אל הגן : eilėraščiai [ir jų vertimai į hebrajų ir lietuvių kalbas] / Ališanka, Eugenijus; Braziūnas, Vladas; Dekšnys, Vytautas; Nitzan, Tal; Paliulytė, Sonata; sudarė ir parengė Vladas Braziūnas. – Vilnius: Tarptautinių kultūros programų centras, 2009. – Lietuvių ir hebrajų kalbomis. – P. 104;
Poezijos kalbos kraštovaizdžiai = Sprachlandschaften der Poesie = Абсягi паэзii / European Borderlands. – Vilnius–Minsk: European Borderlands, 2009. – P. 16;
Braziūnas, Vladas. Poezii = Eilėraščiai / the idea and coordination Inga Lukoševičiūtė; în româneşte de Leo Butnaru, Ruxandra Cesereanu şi Alexandru Matei, Dumitru M. Ion şi Carolina Ilica, Irina Nechit. – Luxembourg, 2013. – (Rumunų ir lietuvių kalbomis). – P. 21;
Braziūnas, Vladas. E ramosa ci accershierà la sera [Ir siaus mus vakaras šakotas] / Cura e traduzione dal lituano di Pietro U. Dini. – Novi Ligure (AL): Joker, 2013. – p. 44.– (Parole del mondo). – Lietuvių ir italų kalbomis.

Vladas Braziūnas


Vertė / Translated by / Traduit par Meri Šalvašvili

ვილნიუსის გაჩერებანი<br /> <small>მხოლოდ ვარსკვლავებამდე</small>


მეხსიერებას შემორჩება ნაცნობი ბაგე, მუხლჩაკეცილი შემოკრებს სამყარო ჰანგებს, ღამით, ვაშლის ხეს დაუნდობლად არხევს ურჩხული ღამე აქ არის, მანუგეშებს კიდეც ჩურჩულით. ჩამოვარდება მოწყვეტილი მიწაზე – ვაშლი, მე დავბრუნდები, დამახვედრებ სარეცელს გაშლილს, გაფერმკრთალდება ყოველივე, ჩუმდება ბაგე, მუნჯი კივილით ლაბირინთში გასასვლელს აგნებს. ცხელი ნაკვერჩხლით სავსე ორმო – გაგიმხელთ სურვილს, მთვარე ბინადრობს – ქვეშ თქვენი ზღურბლის... ვინც კი ბრუნდება სახლში – ყლაპავს თავის წილ ზეცას, მზეს და სინათლეს, შიშველ მინდორზე ფრინველთა სევდას როგორც მძიმე ტვირთს, ისე მივათრევ. უცხო ქალაქი კვლავ იწოვს ბგერებს, იძირებიან მხეცები ტბაში, სანაპიროზე მცხოვრები მწერნი მოგვაგონებენ სურვილებს საშიშს. მოჩანს შარაგზა აბსურდისა და სიღარიბის ცოდვებს გაგანდობ ჩუმი, დაღლილი, ხეებს ქვეშ მოჩანს, ერთი საფლავი – მარადიული ჩვენი სახლივით. ღამე ხელს მკიდებს, სადღაც მიმათრევს, მუხლმოდრეკილი ვნანობ და გვედრი, ეს არის ჩემი ხვედრი – სიმართლე. ვაშლის ხეს ვუმზერ ამ გზებზე მხოლოდ. მოწყალე იყავ, არჩევანი ერთია ჩემთვის. ვარსკვლავებამდე ვეცემი ბოლოს.

1984

თანამედროვე ლიტველი პოეტები = Šiuolaikiniai Lietuvos poetai / Į gruzinų kalbą vertė Meri Šalvašvili. – Tbilisi: Merani, 1992. – P. 81-92.
http://www.e-books.com.mk/01poetry/braziunas/01

Vladas Braziūnas

Vilniaus stotelės
Tik iki Žvaigždžių


Dainuojanti burna nepaiso burto naktinę obelį pabaisa purto bet grumiasi alkūnėmis naktis ji su mumis mums nieko nenutiks kol svetima kol sulpia mano pulsą aš tavo būsiu kai manin atgulsi kai žemėn lėks nurėkštas obuolys burna tylės bet rėkčios nebylys: jum po slenksčiu dangus – duobė žarijų kas grįžo į namus – dangus prarijo kas netikėjo tas ant lauko nuogo klaikiom akim supančioto apuoko tai miestas svetimus garsus sugėręs jo sielos ežere prigėrė žvėrys krantuos gyvena kirminai dulkėti o visa kuo turiu šventai tikėti pusiaukelėj tarp skurdo ir absurdo kur atgailauju kaltinu meldžiu kur kapas naujas po senu medžiu bet jau naktis mane ištraukia – burtą ir savo rankom obelį išpurto mes krentame – bet TIK IKI ŽVAIGŽDŽIŲ

1984

Komjaunimo tiesa. – 1985. – Sausio 18;
Braziūnas, Vladas. Voro stulpas: eilėraščiai. – Vilnius: Vaga, 1986. – P. 18–19.

Vladas Braziūnas


Vertė / Translated by / Traduit par Meri Šalvašvili

ვილნიუსის გაჩერებანი<br /> <small>მთვარისა და ქარაშოტისა</small>


მთვარის სულიდან ჩემი სულის ოაზისში გარდაისახე. მოგზაურობას იწყებ თავიდან, შენ ხარ ექსტაზში ჩაკარგული წინადადება, საღამო – ჩვილ ბავშვს თაიგულად რომ მივუძღვენი, შენ ხარ ცეცხლოვანი, მდუღარე ღამე, გამოგდებული ძველი სახლიდან. მღვრიე, უსულგულო გალაქტიკაში ელვისა და ქარაშოტის კუთვნილება ხარ, დაჩეხილ ბაღში, ქვის ბორბლებს შორის, ანათებს ნავთის თანავარსკვლავედი. ისმის კივილი, ზვავით გაღვიძებულ ფრინველების, რომელიც ჩუმი მოლოდინით ელიან გალინდებს, (იქნებ ინდებს...) ზუსტად არც კი იციან. ოთხსართულიან ლექსიკონებს გამოუყვიათ ეშვები გარეთ ღრმა ჯუნგლებში, თოვლივით სუფთა ოაზისებში შიშინებს უცნობ ძალით რადარი. სადღაც ჩვენგან შორს – აზიაში იწყება ომი, იკვეთება ყოველივე, ვით უნუგეშო ქანდაკება გამჭირვალე წლების სურათზე, მთვარის და ელვის ქალაქებში, შენ კიდევ ძალგიძს, ზეაღმართო ხელები ცისკენ, შეეხო და მიატოვო გზა ჯოჯოხეთის ამ ქარიშხალში?

Vilnius, 1984.VI.14

თანამედროვე ლიტველი პოეტები = Šiuolaikiniai Lietuvos poetai / Į gruzinų kalbą vertė Meri Šalvašvili. – Tbilisi: Merani, 1992. – P. 81–92.
http://www.e-books.com.mk/01poetry/braziunas/01

Vladas Braziūnas

Vilniaus stotelės
Mėnulio Viesulo


Mėnulio – iš dvasios į dvasios oazę kelionė nuo nulio esi pasimetęs ekstazėj pasiūlymų vakaro vaiko vainiko išvytas į verdančią naktį į Žaibo į Viesulo nykią galaktiką žibalo žvyro žvaigždynas skandinas po ratais menamų sodų žudynėse riksmas nematomas bundančių paukščių lavinos laukia galindų gal indų iš keturaukščių žodynų iltys išlindusios džiunglėse tyrų oazėj šnypščia radaras skečiasi Pietryčių Azijoj karas – tai darosi nebeįmanoma miestuos Žaibo Mėnulio ranką ištiesti paliesti nusviesti pragaro nulį – į Viesulą – ?

Vilnius, 1984.VI.14

Braziūnas, Vladas. Voro stulpas: Eilėraščiai. – Vilnius: Vaga, 1986. – P. 17–18.

Vladas Braziūnas


Vertė / Translated by / Traduit par Meri Šalvašvili

ვილნიუსის გაჩერებანი<br /> <small>ჟვერინას</small>


აქ გაზაფხულის დასაწყისი უჩვეულოა – ვით მოელვარე თვალის გუგა – ცა იწმინდება, თითქოს გონებით არგანსჯილი ძველი აზრები მგალობელთა ხმით წარმოითქმის ძირძველ მითებად. მარადიული ფრინველების მოგვნუსხავს ძალი, კვლავ უნუგეშოდ დაბერებულთ უხმობს ნოტები დების სიმღერებს, ძველ რვეულთა ძვირფას სამკაულს, აწ მიტოვებულს, ნუთუ მართლა არ აგონდებით?! პირმშვენიერი ანგელოზი – სრულყოფილება გადაეფარა ფრთებით ტყეებს, ჟვერინას ნაძვებს, რომელიც ძუნწად სვამს მტვერს ქუჩისას ვითარცა ბერი – გროგის გარეშე ვერაფრით გასძლებს. გადაცურდება ყრუ სიჩუმე მდინარის გასწვრივ, ხეთა გვირგვინებს დაამტვრევენ ფურცლები „რუნის“ ამოიზრდება წყლის ფსკერიდან ელვარე ნავი მზის ყვავილებით შეიმკობს სურვილს. ისევ ჩავყაროთ საძირკველი, მოვუხმოთ სულებს, დღესასწაული გაზაფხულის – მოვრთოთ ვარდებით, გავშლი სარეცელს, მიმოვაბნევ ცრემლს მზესუმზირის, და თავს მივუძღვნი სილამაზეს ცის გუმბათების.

Vilnius, 1984.III.21–V.12

თანამედროვე ლიტველი პოეტები = Šiuolaikiniai Lietuvos poetai / Į gruzinų kalbą vertė Meri Šalvašvili. – Tbilisi: Merani, 1992. – P. 81-92.
http://www.e-books.com.mk/01poetry/braziunas/01

Vladas Braziūnas

Vilniaus stotelės
Žvėrynas

Algirdui Verbai Vasaros pradžios – giedrėjantis vyzdžio fajansas neišmintinga avarija rausvo dangaus burnoje taria mus amžinos paukštės – beviltiškai senstančias arijų penklines aria virš antakių giedanti seserija lizdas sukrautas jį tobulas angelas globia klaupkis ir kliaukis pastoge Žvėryno pušies geriančios godžiai garuojantį smogą kaip grogą geria Žvėryno vienuolis pritvinkęs tulžies žiedlapių runos karūnos pralaužia kaužojantį luobą stoja tyla tik prašliaužia užstrigdamas upių motutės sekloj tarsi užmigdamas mirdamas dygdamas degdamas luotas apvainikuotas žolių kupolinių sienojas klojame pamatus patalus sielas atšvenčiame kupolą kupolio rože tai vasaros grožis ūmus skuojos sėklelėje žemę gyvenčiau o supila mano vienintelį kupolą ir užrakina namus

Vilnius, 1984.III.21–V.12

Literatūra ir menas. – 1986. – Gegužės 9. – P. 7;
Braziūnas, Vladas. Voro stulpas: Eilėraščiai. – Vilnius: Vaga, 1986. – P. 16–17.

Vladas Braziūnas


Vertė / Translated by / Traduit par Meri Šalvašvili

ვილნიუსის გაჩერებანი<br /> <small>მოლეტუ</small>


მთვარის თიხავ, მოკაშკაშე, მოელვარე, განმერიდე, ნუ დატბორავ ვერცხლით თვალებს, მიწა ცრემლით ანუგეშე, გამოქვაბულს ზეცის კალთა დააფარე. ო, სევდა, ენით გამოუთქმელი, გულახდილთათვის – რაა მანძილი, ბინდ-ბუნდში მოჩAნს ფრინველთ ფიტული, თავს დაგვტრიალებს ფრანის აჩრდილი. მაგრამ კარგ ამბავს როდი გვაუწყებს, გორაკთა ნისლში ჩანს კალვარია, აუკშტაიტია, თქვენი მინდვრები ჩემთვის ტკბილი და სანუკვარია. შროშანის ფრთათეთრ ყვავილად იქცა, ვინც კი შეიგრძნო შენი სურნელი, გაბზარა თიხა, აღმოჩნდა მცენარედ, შემორჩა სხივი, მხნე უშურველი. მკვდარ თითებს შორის მიიპარება მზის დასასრულზე ლუდის ცრის ნისლი, გარდაიცვლება მკაცრი საათი, სიცოცხლის დღეებს გიწვდიან მისხლით. წარსული დრონი დაგივიწყებენ, შენ კი ხსოვნისთვის მათ ფეხთით შროშანის ყვავილს დატოვებ, გაიღებ მსხვერპლად, რაც ამქვეყნად არ გაგაჩნია.

Vilnius, 1984.VIII.16–1985.IV.17

თანამედროვე ლიტველი პოეტები = Šiuolaikiniai Lietuvos poetai / Į gruzinų kalbą vertė Meri Šalvašvili. – Tbilisi: Merani, 1992. – P. 81-92.
http://www.e-books.com.mk/01poetry/braziunas/01

Vladas Braziūnas

Vilniaus stotelės
Molėtų


spindinti mėnulio molija mums akis užtvindė kelyje kėlėme ir gulėme – į ją atsidūrėme ties praraja apie kokį paukštį, kokį žvėrį akys žėri – ką kalba sutvėrė tarė atvirai – liūdna šneka tavo aitvarai suneš ne ką kalvariją – kalvomis nulyja ak tave į tavo Aukštaitiją kas alsavo tavyje, atgyja iš molijos virsta į leliją pasigirsta: mirštantys tarp pirštų košia tartum alų rūką tirštą apsivalo rūpesčiais, numiršta tavo rūsčią valandą pamiršta tu dedi leliją jiem po kojų jie kely – ko neturi – aukoji

Vilnius, 1984.VIII.16–1985.IV.17

Literatūra ir menas. – 1986. – Gegužės 9. – P. 7;
Braziūnas, Vladas. Voro stulpas: Eilėraščiai. – Vilnius: Vaga, 1986. – P. 15–16.

Vladas Braziūnas


Vertė / Translated by / Traduit par Meri Šalvašvili

ვილნიუსის გაჩერებანი<br /> <small>იერუსალიმი</small>


შეუჩერებელი სვლით, გამოუსწორებელი მონებით, წარსული ჩააღწევს დედამიწაზე ცეცხლით, მახვილით, გონებით. მკვდარ დიალექტზე საუბრობენ ჩემი ტყეები, შავ ცხოვრებას მახსენებენ ცეცხლის ენებით, ხეტიალობენ სადაც სულნი ისტორიულნი, სიბრმავესა და სიკაშკაშეს შორის მოისმის ხარხარი მათი ისტერიული. ვინ არის იგი, უცხო და ცივი, მან გამომძერწა, გამომკვება შიშისთვალებამ, ძველი სურათი, უკანასკნელი სამკაული – ესაუბრება ბუნდოვანებას. იერუსალიმს როცა გასცდები – აურაცხელი ბილიკი მოჩანს, ფერად-ფერადი ნათურები გიმზერენ კრძალვით, მინდვრების ყვავილებით ივსებენ ხონჩას.

თანამედროვე ლიტველი პოეტები = Šiuolaikiniai Lietuvos poetai / Į gruzinų kalbą vertė Meri Šalvašvili. – Tbilisi: Merani, 1992. – P. 81–92.
http://www.e-books.com.mk/01poetry/braziunas/01

Vladas Braziūnas

Vilniaus stotelės
Jeruzalė


Praeitis praeis žeme šitą eiseną nebylią nepataisomą vergiją rūsčialapės mano girios šneka mirusia tarme vis minėdamos mane juodą mano gyslų gaisrą kur pirmykštės dvasios švaistos tarp aklystės ir pašvaistės ji šalta ir svetima ji išalkino mane ir mana mane penėjo ir tą vaizdą įkalbėjo paskutiniam tamsume: už Jeruzalės – laukai ir keliai, kur grįžta keliais ir alyvžalės ugnelės švytuliuoja pakrikai

1983

Vakarinės naujienos. – 1983. – Spalio 1;
Braziūnas, Vladas. Voro stulpas: Eilėraščiai. – Vilnius: Vaga, 1986. – P. 14–15.
12kitas ›paskutinis puslapis »
Syndicate content