Vladas Braziūnas

“...добрі часи погані часи -- вони залишали шанс”, Сяргей Жадан Шчасьлівай дарогі –кажаш ім – знойдземся як і матаеш назад касэту вулічнага юнацтва дзе бязладны гоп-стоп у раёнах горкіх на смак дворыкі крамаў сны малалетніх лярваў сьляпое РБ дзевяностых амнэзія нэрваў Цяпер ужо звыклымі сталі бунты падлеткаў аўганская шмаль нянавісьць уцёкі з дому засталіся трывогі твае палахлівыя сьведкі страх прыхаваны пад скурай разборкі урыўкі фраз старая факін мараль што скарысталася з нас Школа нам не дала анічога набор алоўкаў форма паёк пара дзяжурных ведаў сынтэз нагляднай батанікі й фізпадрыхтоўкі прэла за шыбамі сонца й шалела ртуць у венах цнатлівых ад піянэрскага “Будзь...” Сэрцы пустыя нібыта прылаўкі сяльмагаў дзеці прамзон і вялікіх пустых стадыёнаў толькі і ёсьць у вачох што наіўная прага стаць футбалістам банкірам ці лоўцам сноў зрабіўся грубейшым твой слоўнік душа – пагатоў Ад каханьня цяпер толькі дзьве пустыя абгорткі барацьба ў душы ўвайшла ў стадыю зацяжное на перапынках смакуючы формы порнаакторкі пераходзіў зь дзеўкі на дзеўку з клясу ў кляс твой пратэстанцкі Бог багоміў джаз Зірні твае раўнагодкі ўжо заскокваюць у цягнічок і матляюць рукамі – давай не тушуйся пацан але ўгледзецца лепей – табе ў цалкам іншы бок на вакзальнай лаўцы парамі сьпяць галубы ўсё што робіш робіш інтуітыўна - абы Бо гатовы жыцьцёвы плян грашыць сафізмам маўляў чарапахі хутчэй сягаюць вяршыняў маўляў у ахілаў адны панты і харызма і ў пятках душа падпішы пане фаўсьце кантракцік: садок вэнэу галімая праца раптоўны інфаркцік Ці пра гэта чытаў ты ў мастацкай літаратуры але розум хутчэй шануе законы джунгляў за сьцяною бухае твой пралетарскі гуру у надвор’і нязьменны прагноз: сьпёка й залевы у позе лотаці тупа сядзіш пад дрэвам Ападае лістота з сакуры то бок зь вішні атрымаўшы грын-карту сябры адлятаюць у вырай мо чарговы тэракт рыхтуе алаг-усявышні і таму мо ў апошні раз патэлефануй дамоў усё нармальна мама нармальна шоў маст гоў он