Vladas Braziūnas


Przełożyła z litewskiego Alicja Rybałko

Dziś w nocy śniłem po raz pierwszy

Tylko przyszłaś, spytałaś mamy, czy jestem, i sen się skończył. Tak kończą się sny poniewczasie, spotkania i życia, ciągle mijające się przy jednym pytaniu, bo mamy już nie ma, mnie jest coraz mniej i odpowiedź wiadoma. A mama dopytuje się wciąż, co za jedna tu przyszła, peszę się zawsze, czerwienię i budzę, świat kręci się wokół swej osi – drobnej figurki na końcu korytarza, która wciąż jeszcze widzi mnie poprzez odbicie na szybie: piszę podczas geometrii pierwszy wiersz dla ciebie, na szarym tle jesieni serce podskakuje radośnie, cztery i pół strofy samych banałów, a tak bolą, że oddałbym wszystko za miłą, za królewnę z marzenia, nie zdążyłem powiedzieć ni słowa, choć widywałem tylekroć, dzień jak gdyby przytłaczał, a lekcje się ciągną wiekami, i wieczny alarm bojowy: schrony zamknięte na klucz.

2001

Sen Mendoga: Antologia literatury litewskiej lat dziewięćdziesiątych / opracowana przez Alicję Rybałko. - Warszawa: Książka i Wiedza, 2001. - S.85-86.


Vladas Braziūnas

šiąnakt pirmąkart sapnavau

tik atėjai, mamos paklausei, ar esu, ir baigės sapnas taip baigias ne laiku sapnai, susitikimai ir gyvenimai vis prasilenkiantys ties vienu klausimu nes jau mamos nėra, manęs kaskart mažiau, ir žinomas atsakymas mama tik klausia vis, kas buvo čia atėjus vis sutrinku, raustu ir nubundu, pasaulis sukas apie savo ašį – koridoriaus gale menkutę figūrėlę per atspindį lange mane dar tebematančią: rašau per geometriją tau pirmąjį eilėraštį rudens pilkam fone širdis laiminga šokinėja puspenkto posmo vien tik banalybių taip geliančių, kad atiduočiau viską už mielą, už svajonių karalaitę nė žodžio nesuspėjau pasakyti, nors mačiau kiek kartų diena atrodo slegianti, o pamokos kaip amžiai ir amžinas aliarmas: slėptuvės užrakintos

Braziūnas Vladas. Alkanoji linksniuotė: Eilėraščiai. - Vilnius: Vaga, 1993. - P.12.