Vertė / Translated by / Traduit par Meri Šalvašvili
ვილნიუსის გაჩერებანი
გედიმინასის მოედანი
მიეწებება სადაც ერთურთს ბაგით მდინარე,
ციხე დგას ბრძოელბგამოვლილი, ცრემლმომდინარე,
წვიმა ჩარეცხავს ევროპის გზებს დღით გარდასულით,
შემოაბიჯებს ცრუდ მზირალი ლანდი წარსულის,
წყალს შეაფარებს თავს უცნობი რაიმე სული.
ორი მდინარის სალტე ციხეს კიდეც ამშვენებს,
გასცდი ნაპირებს, ცა პასუხსაც შემოგაშველებს,
გარდიქმენ ცოდვად, ფერდობების ძუნწო საფლავო,
რომ ქუჩებს თავი შეაცოდო და შეაფარო.
აბჯარი, ჯვრები, ბოროტების მკაცრი ნაყოფი,
შეჯვარებული ნერესის ხმით და უარყოფით,
გამყინვარებულს ტყეებს, ქცეულთ მხოლოდ ეკლებად,
ძველად ჯვარწერილთ დრო ზღვებისკენ მიერეკება.
აქ შუაწყალში იწყებს ტორტმანს ტალღა ძლიერი,
აქ ანარეკლი დააბიჯებს ღმერთის იერით,
ხელაყვანილი მოჰყავს ბავშვი და მიმზერს ურცხვად –
მარადიულად სჯერა ჩემი, საუკუნო ბარათებს ფურცლავს.