Į pradžią

Vladas Braziūnas


Vertė / Translated by / Traduit par Meri Šalvašvili

ვილნიუსის გაჩერებანი
მოლეტუ


მთვარის თიხავ, მოკაშკაშე, მოელვარე, განმერიდე, ნუ დატბორავ ვერცხლით თვალებს, მიწა ცრემლით ანუგეშე, გამოქვაბულს ზეცის კალთა დააფარე. ო, სევდა, ენით გამოუთქმელი, გულახდილთათვის – რაა მანძილი, ბინდ-ბუნდში მოჩAნს ფრინველთ ფიტული, თავს დაგვტრიალებს ფრანის აჩრდილი. მაგრამ კარგ ამბავს როდი გვაუწყებს, გორაკთა ნისლში ჩანს კალვარია, აუკშტაიტია, თქვენი მინდვრები ჩემთვის ტკბილი და სანუკვარია. შროშანის ფრთათეთრ ყვავილად იქცა, ვინც კი შეიგრძნო შენი სურნელი, გაბზარა თიხა, აღმოჩნდა მცენარედ, შემორჩა სხივი, მხნე უშურველი. მკვდარ თითებს შორის მიიპარება მზის დასასრულზე ლუდის ცრის ნისლი, გარდაიცვლება მკაცრი საათი, სიცოცხლის დღეებს გიწვდიან მისხლით. წარსული დრონი დაგივიწყებენ, შენ კი ხსოვნისთვის მათ ფეხთით შროშანის ყვავილს დატოვებ, გაიღებ მსხვერპლად, რაც ამქვეყნად არ გაგაჩნია.

Vilnius, 1984.VIII.16–1985.IV.17

თანამედროვე ლიტველი პოეტები = Šiuolaikiniai Lietuvos poetai / Į gruzinų kalbą vertė Meri Šalvašvili. – Tbilisi: Merani, 1992. – P. 81-92.
http://www.e-books.com.mk/01poetry/braziunas/01

Vladas Braziūnas

Vilniaus stotelės
Molėtų


spindinti mėnulio molija mums akis užtvindė kelyje kėlėme ir gulėme – į ją atsidūrėme ties praraja apie kokį paukštį, kokį žvėrį akys žėri – ką kalba sutvėrė tarė atvirai – liūdna šneka tavo aitvarai suneš ne ką kalvariją – kalvomis nulyja ak tave į tavo Aukštaitiją kas alsavo tavyje, atgyja iš molijos virsta į leliją pasigirsta: mirštantys tarp pirštų košia tartum alų rūką tirštą apsivalo rūpesčiais, numiršta tavo rūsčią valandą pamiršta tu dedi leliją jiem po kojų jie kely – ko neturi – aukoji

Vilnius, 1984.VIII.16–1985.IV.17

Literatūra ir menas. – 1986. – Gegužės 9. – P. 7;
Braziūnas, Vladas. Voro stulpas: Eilėraščiai. – Vilnius: Vaga, 1986. – P. 15–16.